Lustrumspeech Erevoorzitter Dinant Haslinghuis
8 januari 2023  

Dames en Heren,
Met gevoelens van nostalgie en trots sta ik hier om met u allen het 95-jarig bestaan van onze club te
vieren. Voor alle zekerheid: 95 jaar is niet mijn leeftijd!

Ik ga nu in vogelvlucht de geschiedenis langs.
*     In 1889 werd in Nederland het eerste speciaal voor tennis aangelegde park geopend: de
Bataaf.
*    Op 18 januari 1928 richtten 7 dames en 5 heren een club op met de voorlopige naam
T.O.N., Tennis Op het Nachtegaalplein. Er werd besloten op 2 februari een Algemene Leden
Vergadering te beleggen waarop de definitieve naam van de club zou worden vastgesteld. Op
deze vergadering waren 23 aanwezigen, de meesten met Indische roots. Dat Indische heeft
nog lang bijgedragen aan een goede sfeer binnen de vereniging en aan het spelniveau van de
leden.
*     Even een zijpad: in 1939 kreeg de toenmalige voorzitter bij zijn huwelijk en zijn vertrek
naar Nederlands Indië een drankton van de vereniging. Na vele omzwervingen werd deze
drankton onlangs door zijn dochter aan de vereniging teruggegeven, gebutst en afgeleefd. Dat
wil zeggen: de ton, en niet de voorzitter!
*     Op de vergadering in 1928 werd door de aanwezigen gekozen voor de naam THOR, een
naam met een speciale betekenis, waarover later meer. Thor ging spelen op het park
Hanenburg.
*     In 1947 werd een fusie aangegaan met tennisvereniging Rood-Wit, vandaar de
toevoeging RW achter de naam THOR.
*     Thor RW werd landskampioen in 1957, 1959, 1960 en 1961.
* In 1981 vertrok Thor RW naar Park de Bataaf. Er kwam een samensmelting met de
Batavieren, een vereniging die jarenlang als enige club op de Bataaf speelde. De verpauperde
Bataaf was zojuist opgeknapt en gerenoveerd. De hal, zonder de benodigde vergunningen
gebouwd, was het klapstuk. Vandaar de keuze voor Park de Bataaf.
*     In 1982 werd Thor RW weer landskampioen, nu in een fusie met de Metselaars. Zij
leverden het geld, wij de spelers.
*     In de jaren daarna werd het park eerst gepacht, daarna gekocht.
*     In de negentiger jaren kwam Thor RW in zwaar weer. Het ledenaantal liep terug tot 600.
Er was achterstallig onderhoud en een delicate relatie met de bank.
*     Omdat onze vrienden, de Metselaars, ook problemen hadden, o.a. met parkeren, werden
intensieve fusiebesprekingen gehouden. De Mets zou verkocht worden en de Bataaf
uitgebreid. Uiteindelijk mislukte deze fusie.

Cruijff zei het al: “Elk nadeel hep zijn voordeel!” Thor besloot vooruit te vluchten.
*     Er werd een nieuwe grote lening afgesloten bij de bank.
*     Op het gehele park werd verlichting aangebracht .
*     Een nieuwe waterdoorlatende baansoort werd aangelegd. Daarvoor moest heel diep
worden gegraven. Op een mooie zomerdag hoorde ik, tijdens de lunchpauze van mijn werk,
de archeoloog van de gemeente kreetjes van vreugde slaken. Ik zag haar zelfs een dansje
maken. Bijna viel ze in die diepe kuil van opwinding. Gelukkig kon ik haar nog net opvangen,
anders had dit verhaal een droeve afloop gehad. Zij had tijdens het graven een vuurstenen
pijlpunt gevonden van 3500 jaar geleden. Een bijzondere vondst. Wie toen op wie jaagde is
niet bekend, maar het was geen darten.
*     Er werden twee stichtingen opgericht die steeds belangrijker zijn geworden. Eén stichting
voor het beheer van het park en één voor sponsoring en de Business Club.
*     Een vrijwilligersleger ontstond voor activiteiten, jeugd, competitie, administratie etcetera.
Onmisbaar om de club goed te laten functioneren. Dit alles samen met gedreven professionals
die de tennis-, kantine- en overige faciliteiten perfectioneerden.
Deze positieve ontwikkelingen zijn niet alleen voortgezet, maar geïntensiveerd. De verbouwing en
modernisering van alle gebouwen op het park was een gigantisch en supergeslaagd project. De
toevoeging van ‘de Bataaf’ aan de naam Thor was briljant in zijn eenvoud.
De club groeit en bloeit in alle opzichten met een dynamisch bestuur als aanjager. ‘Stilstand is
achteruitgang”. De kunst is nu: het goede te behouden, beter doen wat beter kan of moet, en
voldoende reserves opbouwen om onvermoede tegenslagen op te vangen. De toekomst van Thor de
Bataaf ziet er zonnig uit!
Tot slot: ik heb geen namen genoemd van nationale kampioenen, legendarische vrijwilligers of
beruchte bobo’s, uit angst iemand te vergeten. Ik eindig met een quizvraag:
Welke betekenis werd gegeven aan de letters THOR tijdens woelige vergaderingen in 1928 en 1930,
en wat is het uiteindelijk geworden?
1.  Tot Heil Onzer Ribbenkast?
2.  Tot Heil Onzer Rackets?
3.  Tot Heil Onzer Reputatie?
Het werd eerst Rackets, toen Reputatie en uiteindelijk THOR, de Dondergod door 3x de uitroep Thor,
Thor, Thor!
Laten we deze uitroep nu gezamenlijk herhalen en de dondergod opnieuw aanroepen door met
opgeheven armen omhoog te kijken en met luide stem drie keer THOR! te roepen.
THOR, THOR, THOR!

En nu nog èèn keer, maar dan nóg luider:

THOR! THOR! THOR!